|
 |
|
| |
|
AOON W INNYCH KRAJACH
Zawód asystenta osoby niepełnosprawnej od wielu lat funkcjonuje w krajach Unii Europejskiej. Zaistniał nie tylko jako odpowiedź na zadania ONZ, ale także wraz z promocją inicjatywy o charakterze samopomocowym pod nazwą ,,Independent Living", (koncepcja niezależnego życia). Koncepcja ta zakłada pomoc osobom niepełnosprawnym
w odzyskiwaniu kontroli nad własnym ciałem i stylem życia oraz gwarantuje prawo osób niepełnosprawnych do niezależnego życia i odejście od zinstytucjonalizowanych form opieki na rzecz działań, które pozwalają osobie niepełnosprawnej na godne i możliwie aktywne życie w społeczeństwie.
Asystent osobisty jest najczęściej stosowaną instytucją wsparcia osobowego osób niepełnosprawnych w krajach zachodnich i podstawowym elementem koncepcji niezależnego życia. W Unii Europejskiej osoby niepełnosprawne same zatrudniają asystentów osobistych, występują więc w roli pracodawcy, a samorządy lokalne i fundusze państwowe refundują im koszty zatrudnienia asysty. Zasada ta jest dodatkową formą usamodzielniania osób niepełnosprawnych. Zakres usług asystenta ustalają lokalne władze, opierając się na interpretacji stosownych ustaw.
W większości państw UE osoby niepełnosprawne same zatrudniają swojego asystenta osobistego.
W Szwecji za korzystanie z usługi asystenta budżet gminy płaci do 20 godz. tygodniowo. Jeśli asysta przekracza 20 godz., wówczas koszty są pokrywane z ubezpieczenia społecznego osoby niepełnosprawnej.
W Wielkiej Brytanii niepełnosprawni otrzymują na ten cel środki ze specjalnego funduszu. Zakres usług asystenta ustalają lokalne władze, opierając się na interpretacji stosownych ustaw. Na takiej podstawie ocenia się sytuację na danym terenie i określa, ile osób może potrzebować tego rodzaju wsparcia. Odkąd zapotrzebowanie na pomoc asystenta przewyższyło możliwości organizacyjne, rodzaj pomocy oferowanej niepełnosprawnym podlega kryteriom ustalanym lokalnie w ośrodkach pomocy społecznej. Ośrodek pomocy ocenia też, w jakim stopniu potrzebujący jest w stanie pokrywać koszty opieki, gdyż może on skorzystać z dodatkowych funduszy. Lokalne władze ośrodków pomocy społecznej korzystają często z pomocy asystentów z prywatnych, komercyjnych agencji.
W Danii zgodnie z ustawą o usługach socjalnych to samorząd lokalny ma obowiązek zapewnić osobie niepełnosprawnej dostęp wszelkich usług zmierzających do poprawy ich sytuacji życiowej w tym również usługi osobistego asystenta. Z usługi tej skorzystać może każda osoba trwale niepełnosprawna w stopniu znacznym. Usługi Asystenta Osoby Niepełnosprawnej mają na celu podtrzymanie osoby niepełnosprawnej zarówno w funkcjach psychicznych, jak też fizycznych. Ponadto do zadań AON należy też zapobieganie negatywnym skutkom niepełnosprawności oraz rozwój umiejętności.
We Francji zgodnie z aktualnie obowiązującym kodeksem działalności socjalnej i na rzecz rodziny osoby niepełnosprawne mają zapewnianą pomoc tzw. Asystenta socjalnego. Wsparcie asystenta obejmuje następujący zakres: pomoc w czynnościach życia codziennego, opieka oraz towarzystwo. Wsparcie ma charakter zindywidualizowany, uwzględniający rodzaj
i stopień niepełnosprawności, wiek oraz indywidualne potrzeby. Ponadto asystent może pomagać osobie niepełnosprawnej w zarządzaniu majątkiem. Asystent socjalny posiada wykształcenie medyczne lub socjalne najczęściej jest to trzyletnia szkoła pomaturalna.
W Belgii - zadaniem osobistego asystenta jest wspieranie osoby niepełnosprawnej we wszystkich czynnościach życia codziennego, jak też integracji społecznej. Dlatego też, asystent ma zadanie, jeżeli takie są potrzeby osoby niepełnosprawnej, pomagać
w czynnościach higienicznych, ubieraniu, karmieniu, gotowaniu, sprzątaniu. W Polsce te czynności wykonuje opiekunka socjalna, zadania asystenta koncentrują się głównie na aktywizacji osoby niepełnosprawnej.
|
|
|
|
 |
| Strona internetowa wykonana ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego |
| |
